29.3.11

İtaatsizlik ve 'Son'

Biz doğmadan işlenen maskeleri taktığımız oyunda, rolümüzün eşsiz olduğuna inandırılırız.
En kötü halde dahi kendini haklı, doğru yolda bilen zihnimizin kandırmacalarına yenilerek.

Farklı yüz ve seslerin milyar kere benzer çukurlarda debelenişidir, yalnız görülen.

Hayatı anlamak, var oluşunu anlamlandırmak için insanlığın çocuk zamanlarından kalan mitlerle eğlenirken, benzer inançlarla yol alınır. Sosyal sınıfın hangi seviyesinde olursa olsun ya da yer yüzünün hangi noktasında ortak ihtiyaçların köleliğinde buluşulur..