Tanımsız Dünya

Dev bir saatim. Güneşim; şarap. Damla damla ilerliyorum, bugün. Kızgın, pişman, küstah, onurlu, deli... sarhoş hallerim taşıp gece oluyor, utanıyorum.
Eski bir saatim bugün. İçimde dev çarklar dönüyor. Sesi, sesin oluyor, ürperiyorum. Gece halimle öylece bakınıyor, arıyorum. Çarklar durmak bilmiyor. Her damlada bir ses; neredesin?

"Toprak, Güneş ve Ben / Bahtiyarım"

Kozmogoni

Minik öpüşlerle uyandırırken deniz, kıyıyı. Dalları doğu ufkunu sarmış çınarın göğsünden, kopup geldi. Büyük bir sızıydı gece, damla damla yapraklarda.

Alevden dişler göğsünde, çatırtılarla ilerliyordu gözleri, sayfa sayfa. Demirden ayakları döne döne ilerlerken, tırtılın.

Mektup

.......,

Kendi ellerimizle, kendimize gerçeklikler kuruyoruz. Sonra da onun hülyasına kapılıp, anları kaçırıyoruz. Oysa “gerçek” o kadar boşluklarla dolu ki. Mesela sert sandığımız; elmas, kayalar vs. boşluklardan ibaret. Çünkü çekirdeği ile arasında boşluklar olan atomlardan oluşuyorlar.(Eğer futbol sahasının ortasındaki bir sinek, atomun çekirdeği olsaydı, komşu atom, saha dışından başlardı.)

Hiçbir Gece - Final Kısmı