Derin bir soluk!
Koyu mavi dip ve mor kirpiklerin arasında; hülyalı yüzgeçlere hipnotize göz bebekleri bayat.
Hangi ben çırpınıyor yüzeye doğru?
Zihnine saplı kıymığa sarılmış.
Hangi ben ölgün 'toprakta'?
Pembe kitap içinde beyaz gül kurumuş.
Oysa kıyıda, zamanın çocuk elleri taş sektirir henüz.
Hangi ben, kimse bilmez.
Belki birkaç taş atımı sonra, duyulur;
'Kara' Göründü!
Ki o da, kör tayfanın serabında çığlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder