26.8.10

Vuslat

O anda, öyle ki;

Prometheus'un hayat meşalesi söner. Dalga dalga sürmeli semanın gözleri dalınca. Serin esintiyle huzmelerini yayar Venüs, karanlık simanın menevişli aynasına. Bir altın teli bulut elinde beş melek süzer, toprağa vuslat yıldırımları düşerken.
Bilmem ki ne efsun ettin şu ölümlü halime,
hakikatte saçını tararsın esrik halinle.

Utku Cem - Ağustos

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder